Bu zamana kadar çalışmakla ilgili herhangi bir sıkıntım olmadı...Bu saatten sonra olmazda..!
"Taşı sıksam suyunu çıkarırım" derler ya...benim ki de o misal...işim "iyi olsun","güzel olsun" diye didinip dururum...Bunun adı hırs ise evet "çok hırslıyım".
Ama yarışım bir başkasıyla değil...Direkt olarak kendimle...!
Bunu yaptım ya, bi daha ki sefere daha güzeli benim olmalı diye kendimi yer,bitiririm...
Yapamadığım,çözemediğim konularda geceleri uyku girmez gözüme..."yapamadım","olmadı" dememek için kılı kırk yarar,yine de olmuyorsa hatayı kendimde ararım...Öyle de bir "PİS HUY" bendeki :):) Sanırım bu kromozom bana canım annemden gelmiş...:):) Annem 50 yaşında ama hala genç kız gibi "her yere yetişebilirim" diye dolaşıyor ortalıklarda...Ona baktıkça gelecekteki beni görüyorum resmen :):)
Son bir kaç haftadır ufak tefek şeyler dönüyor etrafımda...kimisine tepkisiz kalıyorum,kimine ise tepkimi gizleyemiyorum...Ufak ufakta kendimi yokluyorum...
"Durum nedir?" diye....
Evet, bu dünya pembe değil belki ama onu pembe görebilmek insanın kendi elinde...
Gözün gördüğü yanlışları tek başına düzeltmek mümkün değil bunu da biliyorum ama bu sayede insanoğlunu işinden,gücünden soğutan nedenlerin neler olduğu konusunda en azından biraz fikrim oluştu :):)
İşte buyurun benim "#insaniisindensogutannedenler" im:
- Bir iş yaparken,iş yaptığın kişinin o işi senin kadar önemsemediğini farketmek,
- En az senin kadar donanıma sahip olması gerektiğini düşündüğün kişinin 30dk. içinde sana tüm tırnaklarını yedirtebilmesi,
- Kaliteli işin "saygılı" duruştan doğacağını ve asıl işin de bu olduğunu unutanlar...
